Judg 15 | PesOV | STEP | و بعد از چندی، واقعشد كهشَمْشُون در روزهایدرو گندمبرایدیدنزنخود با بزغالهایآمد و گفت: «نزد زنخود بهحجرهخواهمدرآمد.» لیكنپدرشنگذاشتكهداخلشود.

Judges 15

1 و بعد از چندی، واقعشد كهشَمْشُون در روزهایدرو گندمبرایدیدنزنخود با بزغالهایآمد و گفت: «نزد زنخود بهحجرهخواهمدرآمد.» لیكنپدرشنگذاشتكهداخلشود.

2 و پدرزنشگفت: «گمانمیكردمكهاو را بغضمینمودی، پساو را بهرفیقتو دادم؛ آیا خواهر كوچكشاز او بهتر نیست؟ او را بهعوضویبرایخود بگیر.»

3 شَمْشُونبهایشانگفت: «ایندفعهاز فلسطینیانبیگناهخواهمبود اگر ایشانرا اذیتیبرسانم.» 4 و شَمْشُونروانهشده، سیصد شغالگرفت، و مشعلها برداشته، دمبر دمگذاشت، و در میانهر دو دممشعلیگذارد. 5 و مشعلها را آتشزده، آنها را در كشتزارهایفلسطینیانفرستاد، و بافهها و زرعها و باغهایزیتونرا سوزانید.

6 و فلسطینیانگفتند: «كیستكهاینرا كردهاست؟» گفتند: «شَمْشُونداماد تِمنی، زیرا كهزنشرا گرفته، او را بهرفیقشدادهاست.» پسفلسطینیانآمده، زنو پدرشرا بهآتشسوزانیدند. 7 و شَمْشُونبهایشانگفت: «اگر بهاینطور عملكنید، البتهاز شما انتقامخواهمكشید و بعد از آنآرامیخواهمیافت.» 8 و ایشانرا از ساقتا رانبهصدمهایعظیمكشت. پسرفته، در مغارۀ صخرۀ عِیطامساكنشد.

9 و فلسطینیانبرآمده، در یهودا اردو زدند و در لَحیمتفرقشدند. 10 و مردانیهودا گفتند: «چرا بر ما برآمدید؟» گفتند: «آمدهایمتا شَمْشُونرا ببندیمو برحسبآنچهبهما كردهاستبهاو عملنماییم.»

11 پسسههزار نفر از یهودا بهمغارۀ صخرۀ عِیطامرفته، بهشَمْشُونگفتند: «آیا ندانستهایكهفلسطینیانبر ما تسلط دارند، پساینچهكار استكهبهما كردهای؟» در جوابایشانگفت: «بهنحویكهایشانبهمنكردند، منبهایشانعملنمودم.»

12 ایشانویرا گفتند: «ما آمدهایمتا تو را ببندیمو بهدستفلسطینیانبسپاریم.» شَمْشُوندر جوابایشانگفت: «برایمنقسمبخورید كهخود بر منهجومنیاورید.»

13 ایشاندر جوابویگفتند: «حاشا! بلكهتو را بسته، بهدستایشانخواهیمسپرد، و یقیناً تو را نخواهیمكشت.» پساو را بهدو طنابنو بسته، از صخرهبرآوردند.

14 و چوناو بهلَحیرسید، فلسطینیاناز دیدناو نعرهزدند؛ و روحخداوند بر ویمستقر شده، طنابهاییكهبر بازوهایشبود، مثلكتانیكهبهآتشسوختهشود گردید، و بندها از دستهایشفروریخت. 15 و چانۀ تازۀ الاغییافته، دستخود را دراز كرد و آنرا گرفته، هزار مرد با آنكشت.

16 و شَمْشُونگفت: «با چانۀ الاغتودهبر توده، با چانۀ الاغهزار مرد كشتم.»

17 و چوناز گفتنفارغشد، چانهرا از دستخود انداختو آنمكانرا رَمَتْلَحینامید.

18 پسبسیار تشنهشده، نزد خداوند دعا كرده، گفتكه«بهدستبندهاتایننجاتعظیمرا دادیو آیا الا’ناز تشنگیبمیرمو بهدستنامختونانبیفتم؟»

19 پسخدا كفهایرا كهدر لَحیبود، شكافتكهآباز آنجاریشد؛ و چونبنوشید جانشبرگشته، تازهروحشد. از اینسبباسمشعینحَقوریخواندهشد كهتا امروز در لَحیاست.

20 و او در روزهایفلسطینیان، بیستسالبر اسرائیلداورینمود.